می نویسم پرهیز. بخوانید فرار

 

قراره پاییز رو اینجوری شروع کنم. خاموش کردن گوشی و تعطیل کردن فضای مجازی و واقعی و یه فاصله گذاری همه جانبه.یه شروع با یه خط جدید و یه گوشی که چراغ قوه ش خفن ترین آپشن ش محسوب میشه و فقط مامانم حق داره بهش زنگ بزنه تا نگران نباشه. به دوتا از دوستام گفتم یه تز روشنفکرانه ست واسه سرکوب تمایلم به هدر دادن زمان و برگردوندن داینامیک به زندگیم. ولی درواقع از نیش و آزارهای عزیزانمه.

آخه عزیزام نمیفهمن وقتی عزیزن و اذیت میکنن باعث نمیشه دیگه عزیز نباشن، عزیز بودنشون باعث میشه چند برابر اذیت شم.